jest tu kilka scen, które zapadają w pamięć. np. tortury na opozycjonistach, zastrzelenie ciężarnej kobiety. no i scena humorystyczna z księdzem i patelnią.
świetnie na przykładzie tego filmu widać przejście od estetyki kina przedwojennego (którego są tu jeszcze ślady) do pojennego realizmu.
„Rzym, miasto otwarte” to moja pierwsza filmowa przygoda z wybitnym włoskim reżyserem Roberto Rossellinim. Jest to jeden z jego pierwszych filmów, a zarazem jedno z najwybitniejszych dzieł włoskiego neorealizmu. Skromny, wykorzystujący najprostsze środki wyrazu, surowy w formie obraz Rosselliniego w dokumentalny niemal...
więcej...uwielbiam ten film jak i "Paise" Rosseliniego. Choć mieli na niego mało pieniędzy to jednak co z tego wyszło - film o wojnie ale jako o czasach w jakich przypadło im żyć , film dla nas , film o nadzei , film o strachu, film bardzo realny, film przy tym wciągający a właściwie nie wciągający bo niczym nie musi nas...
więcej"Prawda czasów prawdą ekranu" można by powiedzieć po seansie filmu "Rzym, miasto otwarte" Roberto Rosselliniego - pierwszego (jeśli nie liczyć "Opętania" Viscontiego) obrazu neorealizmu włoskiego. To jedno z najbardziej humanistycznych dzieł w historii kina, sławiące jedność wywodzących się z różnych środowisk ludzi w...
więcejnaiwny. Szlachetny komunista ot oksymoron, ale powojenne Włochy czy Francja nie wiedziały czym on naprawdę był więc mogli sobie takie fałszywe i naiwne obrazy o wolności, którą mogą nieść komuniści kręcić. I tutaj akurat świetne słowa tego nazisty do księdza, nie pomylił się w niczym. Dam 7 bo mimo wszystko film dla...
więcejCzy istnieje odnowiona wersja tego filmu? Ta którą mam nie zachęca do seansu, a wiele czarnobiałych filmów zremasterowanych wygląda po prostu cudownie. Proszę podzielcie się wiedzą w tym temacie;)
II wojna światowa. O świcie w okupowanym przez Niemców Rzymie gestapo urządza obławę na inżyniera Giorgia Manfrediego (Marcello Pagliero), jednego z przywódców ruchu oporu. Mężczyźnie udaje się uniknąć aresztowania. Próbuje się skontaktować z pracującym dla konspiracji drukarzem Franceskiem (Francesco Grandjacquet). W...
więcejz doskonałymi kreacjami Anny Magnani jako Piny i Aldo Fabriziego jako ks. Pietro. Klasyczne dzieło włoskiego neorelizmu kręcone bez wielkich przygotowań, znanych aktorów i zaplecza. Rossellini chciał uwiecznić zmagania miasta o wolność i pokazać te postaci, które oddały życie za prawo do przyszłości. To postawienie...
Jako ciekawostkę warto nadmienić, iż propaganda komunistyczna obraz Rosselliniego został uznany za ostrą krytykę postawy Watykanu wobec reżimu nazistowskiego. Jako przykłady stosunku reżysera do tej kwestii podawano np. scenę gdy ksiądz odprowadza swego "kolegę po fachu" na śmierć i każe być mu dzielnym. Miało to wg...
więcejFilm znudził mnie i rozczarował... Słabo zarysowane postacie, bezładne skakanie z wątku na wątek, niby nienachalna, ale wyczuwalna komunistyczna propaganda, a całość podana w sposób zbyt łopatologiczny jak dla mnie. Dodatkowo widz, który ma podstawowe pojęcie o historii, wie, że współpraca duchowieństwa z komunistami...
więcej"Rzym. miasto otwarte / Roma, città aperta" (1945) - włoskie społeczeństwo dręczone prze włoskich faszystów (okazjonalnie) i niemieckich nazistów (nieustannie). Braki w zaopatrzeniu, zastraszanie, narkotyki, tortury, egzekucje. Włoski naród dzielnie jednak trwa; bierny opór, zbrojne podziemie, a nawet dziecięcy...